ตะวันออกกลาง

     ตะวันออกกลาง คือ พื้นที่ทางภูมิศาสตร์ซึ่งประกอบด้วยดินแดนรอบทะเลเมดิเตอร์เรเนียนทางด้านใต้และตะวันออก ซึ่งเป็นอาณาบริเวณที่ต่อเนื่องจากทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออกไปยังอ่าวเปอร์เซีย เอเชียตะวันออกกลางเป็นอนุภูมิภาคของแอฟริกา-ยูเรเชีย หรือให้เฉพาะเจาะจงลงไปก็คือทวีปเอเชีย และบางส่วนของแอฟริกา สามวัฒนธรรมหลักของภูมิภาคเอเชียตะวันออกกลางได้แก่ วัฒนธรรมเปอร์เซีย วัฒนธรรมอาหรับ และวัฒนธรรมตุรกี
อิทธิพลของวัฒนธรรมทั้งสามนี้ ได้ก่อกำเนิดเชื้อชาติและภาษาที่แตกต่างกันสามกลุ่ม คือ เปอร์เซีย ตุรกี และอาหรับ

ประวัติ

ตะวันออกกลาง ได้กลายเป็นศูนย์กลางแห่งกิจกรรมต่าง ๆ ของโลกเริ่มตั้งแต่ช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 เป็นต้นมา และปัจจุบันนี้ก็ยังคงความเป็นภูมิภาคที่มีความอ่อนไหวมากที่สุดของโลก ทั้งในด้านยุทธศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ การเมือง และวัฒนธรรม เนื่องจากเป็นภูมิภาคที่มีแหล่งสำรองน้ำมันดิบอยู่ใต้ดินจำนวนมหาศาล และยังเป็นแผ่นดินเกิดและศูนย์กลางทางจิตวิญญานของศาสนาสำคัญหลายศาสนา เช่น ศาสนายูดาย ศาสนาคริสต์ ศาสนาอิสลาม เป็นต้น ยิ่งกว่านั้น ภูมิภาคแห่งนี้ยังเป็นพื้นที่ที่ปัญหาความขัดแย้งระหว่างชาวอาหรับและอิสราเอลเกิดขึ้นและดำรงอยู่ต่อมายาวนานอีกด้วย

ภูมิภาคต่าง ๆ ในเอเชียตะวันออกกลาง
ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ภูมิภาคตะวันออกกลาง

• คอเคซัส - จอร์เจีย อาเซอร์ไบจาน และอาร์เมเนีย
• อนาโตเลีย - ตุรกี
• ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน - ไซปรัส
• อาหรับ ดู ประเทศในอ่าวเปอร์เซีย - ซาอุดีอาระเบีย กาตาร์ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ โอมาน เยเมน บาห์เรน และอิรัก
• กลุ่มรัฐเลแวนต์ (The Levant) - อิสราเอล จอร์แดน ซีเรีย เลบานอน ฉนวนกาซาและเวสต์แบงก์ของปาเลสไตน์ และคาบสมุทรไซนายของอียิปต์
• ที่ราบสูงอิหร่าน - อิหร่าน

รางวัลโนเบล

      
       รางวัลโนเบล (สวีเดน: Nobelpriset; อังกฤษ: Nobel Prize) เป็นรางวัลประจำปีระดับนานาชาติ ซึ่งจัดโดยคณะกรรมการสแกนดิเนเวีย พิจารณาผลงานวิจัยหรือสิ่งประดิษฐ์ที่โดดเด่น หรือสร้างคุณประโยชน์ให้กับมนุษยชาติ ทั้งในด้านวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรม ตามเจตจำนงของอัลเฟรด โนเบล นักเคมีชาวสวีเดน ผู้ประดิษฐ์ไดนาไมท์ โดยก่อตั้งขึ้นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1895 แต่การมอบรางวัลในสาขาฟิสิกส์ สาขาเคมี สาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ สาขาวรรณกรรม และสาขาสันติภาพ เริ่มมอบรางวัลครั้งแรกในปี ค.ศ. 1901
การมอบรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพจัดขึ้นที่เมืองออสโล ประเทศนอร์เวย์ ส่วนสาขาอื่นๆ จัดที่เมืองสต๊อกโฮล์ม ประเทศสวีเดน ผู้ได้รับรางวัลโนเบลในแต่ละสาขานั้นถือว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดในสาขาวิชาชีพนั้นๆ^[1]
การมอบรางวัลโนเบลจัดขึ้นเป็นประจำทุกปี ในวันที่ 10 ธันวาคม โดยผู้พระราชทานคือ สมเด็จพระราชาธิบดีแห่งราชอาณาจักรสวีเดน ถึงแม้ว่าบางปีรางวัลบางสาขาอาจไม่มีการตัดสิน แต่มีข้อกำหนดว่าระยะการเว้นการมอบรางวัลต้องไม่เกิน 5 ปี สำหรับผู้ได้รับรางวัลจะได้รับเหรียญรางวัลโนเบล ใบประกาศเกียรติคุณ เงินรางวัลประมาณ 10 ล้านโคร์นหรือประมาณ 44 ล้านบาท

 รายชื่อผู้ได้รับรางวัลโนเบล

สาขาเคมี

สาขาเศรษฐศาสตร์

สาขาแพทยศาสตร์และสรีรวิทยา

สาขาวรรณกรรม

สาขาสันติภาพ

สาขาฟิสิกส์

- ผู้ได้รับรางวัลที่มีอายุน้อยที่สุด ได้แก่ ลอเรนซ์ แบรกก์ (William Lawrence Bragg) ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ เมื่อปี พ.ศ. 2458 (ค.ศ. 1915) โดยได้รับรางวัลเมื่ออายุเพียง 25 ปี
- ผู้ได้รับรางวัลที่มีอายุมากที่สุด ได้แก่ ลิโอนิด เฮอร์วิคซ์ (Leonid Hurwicz) ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์ เมื่อปี พ.ศ. 2550 (ค.ศ. 2007) โดยได้รับรางวัลเมื่ออายุ 90 ปี และเสียชีวิตลงในปีต่อมา^[4]
- องค์กรและบุคคลได้รับรางวัลบ่อยครั้งที่สุด ได้แก่
องค์กรที่ได้รับรางวัลโนเบลมากที่สุด ได้แก่ สภากาชาดสากล โดยได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพในปี พ.ศ. 2460 (ค.ศ. 1917) พ.ศ. 2487 (ค.ศ. 1944) และ พ.ศ. 2506 (ค.ศ. 1963)
- มารี กูรี ได้รับรางวัลสาขาฟิสิกส์ ร่วมกับ อองตวน อองรี เบ็กเกอเรล เมื่อปี พ.ศ. 2446 (ค.ศ. 1903) และได้รับรางวัลโนเบลอีกครั้งในสาขาเคมี ร่วมกับ ปิแยร์ กูรี เมื่อปี พ.ศ. 2454 (ค.ศ. 1911)
- จอห์น บาร์ดีน ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ 2 ครั้ง ได้แก่ ปี พ.ศ. 2499 (ค.ศ. 1956) และ พ.ศ. 2515 (ค.ศ. 1972)
- ลีนุส คาร์ล พอลลิง ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี ในปี พ.ศ. 2497 (ค.ศ. 1954) และ ได้รับรางวัลโนเบลอีกครั้งในสาขาสันติภาพ เมื่อปี พ.ศ. 2505 (ค.ศ. 1962)
- เฟรดเดอริก แซงเงอร์ ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี 2 ครั้ง ได้แก่ ในปี พ.ศ. 2501 (ค.ศ. 1958) และ พ.ศ. 2523 (ค.ศ. 1980)
- ตระกูลที่ได้รับรางวัลโนเบลมากที่สุด ได้แก่ ตระกูล "กูรี" โดยมีผู้ได้รับรางวัลโนเบลทั้งหมด 3 คน ได้แก่
- ปิแยร์ กูรี และ มารี กูรี ได้รับรางวัลโนเบลเคมี ในปี พ.ศ. 2446 (ค.ศ. 1903) และ
- อีแรน โฌลิออต-กูรี และ เฟรเดริก โฌลิออต ผู้เป็นสามี ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี พ.ศ. 2478 (ค.ศ. 1935)
- ผู้ที่ปฏิเสธการเข้ารับรางวัลโนเบล ได้แก่ ฌอง ปอล ซาร์ต ซึ่งปฏิเสธการเข้ารับรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม ในปี พ.ศ. 2507 (ค.ศ. 1964) และ เล ดุ๊ก โถ ซึ่งปฏิเสธการเข้ารับรางวัลโนเบล สาขาสันติภาพ ในปี พ.ศ. 2516 (ค.ศ. 1973)
- ผู้ที่ถูกบังคับให้ปฏิเสธรางวัลโนเบล ได้แก่ ริชาร์ด คูห์น (สาขาเคมี ปี 1938), อดอล์ฟ บูทีแนนดต์ (สาขาเคมี ปี 1939) และเกอร์ฮาร์ด โดแม็กค์ (สาขาสรีรวิทยา ปี 1939) ซึ่งทั้งสามถูกอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ กดดันให้ปฏิเสธรางวัลดังกล่าว นอกจากนี้ยังมี บอริส ปาสเตอร์แน็ก (สาขาวรรณกรรม ปี 1958) ที่ถูกรัฐบาลโซเวียตกดดัน หากเดินทางไปรับรางวัล^[5]
- ผู้เข้ารับรางวัลโนเบล 763 ราย แบ่งเป็นเพศชาย 730 ราย และ เพศหญิงมีเพียง 33 ราย

รางวัลซีไรต์

   
    รางวัลซีไรต์ (อังกฤษ: S.E.A. Write) มีชื่อเต็มว่า รางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (อังกฤษ: Southeast Asian Writers Award) เริ่มก่อตั้งเมื่อปี พ.ศ. 2522 เป็นรางวัลประจำปีที่มอบให้แก่กวีและนักเขียนใน 10 ประเทศรัฐสมาชิกแห่งสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบัน
โดยงานเขียนที่ได้รับรางวัลเป็นผลงานที่ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวาง และมีงานเขียนหลากหลายรูปแบบที่ได้รับรางวัล อย่างเช่น กวีนิพนธ์ เรื่องสั้น นวนิยาย ละครเวที คติชนวิทยา รวมไปถึงงานเขียนด้านสารคดีและงานเขียนทางด้านศาสนา พิธีจะถูกจัดขึ้นในกรุงเทพมหานคร โดยมีพระบรมวงศานุวงศ์ทรงเป็นประธานในพิธี
นับตั้งแต่มีการก่อตั้งรางวัลซีไรต์ขึ้น สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยังคงประกอบด้วยรัฐสมาชิกเพียง 5 ประเทศ ได้แก่ อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ และไทย ต่อมา ในปี พ.ศ. 2527 บรูไนได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกของสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เวียดนามเข้าร่วมในปี พ.ศ. 2538 ลาวและพม่าเข้าร่วมในปี พ.ศ. 2540 และกัมพูชาเข้าร่วมหลังสุดในปี พ.ศ. 2542

ครั้งที่	ปี	ชื่อหนังสือ	ชื่อผู้แต่ง	ประเภท
1	2522	ลูกอีสาน	คำพูน บุญทวี	กวีนิพนธ์
2	2523	เพียงความเคลื่อนไหว	เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์	กวีนิพนธ์
3	2524	ขุนทองเจ้าจะกลับมาเมื่อฟ้าสาง	อัศศิริ ธรรมโชติ	เรื่องสั้น
4	2525	คำพิพากษา	ชาติ กอบจิตติ	นิยาย
5	2526	นาฏกรรมบนลานกว้าง	คมทวน คันธนู	กวีนิพนธ์
6	2527	ซอยเดียวกัน	วานิช จรุงกิจอนันต์	เรื่องสั้น
7	2528	ปูนปิดทอง	กฤษณา อโศกสิน	นิยาย
8	2529	ปณิธานกวี	อังคาร กัลยาณพงศ์	กวีนิพนธ์
9	2530	ก่อกองทราย	ไพฑูรย์ ธัญญา	เรื่องสั้น
10	2531	ตลิ่งสูง ซุงหนัก	นิคม รายยาวา	นิยาย
11	2532	ใบไม้ที่หายไป	จิรนันท์ พิตรปรีชา	กวีนิพนธ์
12	2533	อัญมณีแห่งชีวิต	อัญชัน	เรื่องสั้น
13	2534	เจ้าจันทร์ผมหอม	มาลา คำจันทร์	นิยาย
14	2535	มือนั้นสีขาว	ศักดิ์ศิริ มีสมสืบ	กวีนิพนธ์
15	2536	ครอบครัวกลางถนน	ศิลา โคมฉาย	เรื่องสั้น
16	2537	เวลา	ชาติ กอบจิตติ	นิยาย
17	2538	ม้าก้านกล้วย	ไพวรินทร์ ขาวงาม	กวีนิพนธ์
18	2539	แผ่นดินอื่น	กนกพงศ์ สงสมพันธ์	เรื่องสั้น
19	2540	ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน	วินทร์ เลียววารินทร์	นิยาย
20	2541	ในเวลา	แรคำ ประโดยคำ	กวีนิพนธ์
21	2542	สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน	วินทร์ เลียววารินทร์	เรื่องสั้น
22	2543	อมตะ	วิมล ไทรนิ่มนวล	นิยาย
23	2544	บ้านเก่า	โชคชัย บัณฑิต	กวีนิพนธ์
24	2545	ความน่าจะเป็น	ปราบดา หยุ่น	เรื่องสั้น
25	2546	ช่างสำราญ	เดือนวาด พิมวนา	นิยาย
26	2547	แม่น้ำรำลึก	เรวัตร์ พันธ์พิพัฒน์	กวีนิพนธ์
27	2548	เจ้าหงิญ	บินหลา สันกลาคิรี	เรื่องสั้น
28	2549	ความสุขของกะทิ	งามพรรณ เวชชาชีวะ	นวนิยาย
29	2550	โลกในดวงตาข้าพเจ้า	มนตรี ศรียงค์	บทกวี
30	2551	เราหลงลืมอะไรบางอย่าง	วัชระ สัจจะสารสิน	รวมเรื่องสั้น
31	2552	ลับแล แก่งคอย	อุทิศ เหมะมูล	นวนิยาย

คณะกรรมการคัดเลือกรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปีพุทธศักราช 2555 มีมติเป็นเอกฉันท์ให้นวนิยายเรื่อง คนแคระ ของ "วิภาส ศรีทอง" ได้รับรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปีพุทธศักราช 2555

บุลคลที่ควรรู้จัก

หวังเต๊ะ

                           

     หวังเต๊ะ มีชื่อจริงคือ หวังดี นิมา เกิดเดือนมีนาคม พ.ศ. 2468 ที่จังหวัดปทุมธานี เป็นชาวมุสลิม เป็นศิลปินเพลงพื้นบ้านที่มีความเชี่ยวชาญเพลงลำตัดเป็นพิเศษ ได้ตั้งคณะลำตัดชื่อ “คณะหวังเต๊ะ” รับงานแสดงมานานกว่า 40 ปี จนชื่อ หวังเต๊ะ กลายเป็นสัญลักษณ์ของลำตัด เป็นศิลปินผู้สร้างสรรค์และสืบทอดการแสดงพื้นบ้านได้อย่างน่าภาคภูมิใจยิ่ง ท่านมีความสามารถมีปฏิภาณไหวพริบ มีคารมคมคาย สามารถด้นกลอนสดและแต่งคำร้องได้อย่างยอดเยี่ยมโดยจะเน้นในด้านสุนทรียภาพ ความไพเราะงดงามทางภาษา ท่านใช้ความสามารถและศิลปะการแสดงประกอบสัมมาชีพอย่างซื่อสัตย์มาโดยตลอด ท่านมีความมุ่งมั่นที่จะอนุรักษ์ ถ่ายทอด เผยแพร่ศิลปะการแสดงลำตัดแก่อนุชนรุ่นหลัง เพื่อเป็นการสืบสานมรดกไทยไว้เป็นเอกลักษณ์ของชาติสืบไป หวังเต๊ะได้รับการเชิดชูเกียรติเป็น ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (เพลงพื้นบ้าน) ประจำปี 2531
ในบั้นปลายชีวิต ได้ป่วยเป็นโรคมะเร็งตับ ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2554 ได้เข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลบำรุงราษฎร์ จนกระทั่งถึงวันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2555 ก็ถึงแก่กรรม สิริอายุได้ 87 ปี

ศรคีรี ศรีประจวบ

      ศรคีรี ศรีประจวบ เป็นนักร้องลูกทุ่งชื่อดังระดับตำนานของวงการลูกทุ่งเมืองไทย จากน้ำเสียงที่หวานหยด จนได้รับการกล่าวขวัญว่าเป็นราชาเพลงหวานหนึ่งเดียวของประเทศ แม้เขาจะบันทึก ผลงานเพลงไว้ค่อนข้างน้อย แต่เกือบทุกเพลงก็เป็นที่ติดหูผู้ฟังจวบจนถึงปัจจุบัน และถูกนักร้อง รุ่นหลัง หยิบมาบันทึกเสียงครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่าตัวเขาจะจากโลกนี้ไปหลายสิบปีแล้วก็ตาม
ผลงานการแสดง
     -มนต์รักจากใจ

ขวัญจิต ศรีประจันต์

                                  

     ขวัญจิต ศรีประจันต์ (3 สิงหาคม พ.ศ. 2490 - )เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (เพลงพื้นบ้าน-อีแซว) ปี 2539 จากการเป็นแม่เพลงพื้นบ้านภาคกลางที่มีชื่อเสียง เต็มไปด้วยความสามารถในการเล่นเพลงแบบหาตัวจับได้ยาก และเมื่อหันเข้าสู่วงการเพลงลูกทุ่ง ก็ได้รับความนิยมอย่างสูง มีผลงานเพลงดังมากมาย ในจำนวนนั้นก็เป็นเพลงที่เกิดจากการแต่งของตัวเองด้วยหลายเพลง โดยในการนำเสนอเพลงลูกทุ่ง ขวัญจิต ศรีประจันต์ ก้ได้นำท่วงทำนองเพลงพื้นบ้านภาคกลางเข้ามาผสมผสานอย่างลงตัว

ผลงานเพลงดัง

กับข้าวเพชฌฆาต

เบื่อสมบัติ

แม่ครัวตัวอย่าง

ก็นั่นนะซิ

พ่อเพาเว่อร์

เศรษฐีเมืองสุพรรณ

ผัวบ้าๆ

น้ำตาดอกคำใต้

สาวสุพรรณ

สุดแค้นแสนรัก

อ้อมอกเจ้าพระยา

แหลมตะลุมพุก

ทำบุญวันเกิด

ลาน้องไปเวียดนาม

ลาโคราช

ขวัญใจโชเฟอร์

เกลียดคนหน้าทน

ขวัญใจคนจน

หม้ายขันหมาก (ต้นฉบับ)

ผัวหาย

ฯลฯ เป็นต้น

ผลงานภาพยนตร์

• ไอ้ทุย ผลงานคุณครูดอกดิน กัญญามาลย์ - สมบัติ เมทะนี และ เพชรา เชาวราษฏร์ นำแสดงปี ( 2514 )
• วิวาห์ลูกทุ่ง ผลงานครูถาวร สุวรรณ - ไชยา สุริยัน และ เพชรา เชาวราษฏร์ นำแสดงปี ( 2515 )
• น้องนางบ้านนา สมบัติ และ อรัญญา นามวงศ์ นำแสดงปี ( 2514 )
• จำปาสี่ต้น
• กลัวเมีย สมบัติ และ อรัญญา นำแสดงปี ( 2514 )
• เพลงสวรรค์นางไพร สมบัติ และ ภาวนา ชนะจิต นำแสดงปี ( 2514 )
• บุหงาหน้าฝน รุจน์ รณภพ กำกับการแสดง สมบัติ และ อรัญญา นำแสดงปี ( 2515 )
• อยากดัง สมบัติ และ สุทิศา พัฒนุช นำแสดงปี ( 2513 )
• มนต์เพลงลูกทุ่ง เอฟ.เอ็ม.
• บ้านฉัน..ตลกไว้ก่อน (พ่อสอนไว้) ( 2553 )
• เหลือแหล่ ( 2554 )
• ราชินีลูกทุ่ง (ละคร ช่อง 8) ( 2555 )

Mes repas.

Mes repas.

   Je me lève à 6:00. Mon petit déjeuner Riz avec oeuf sur le plat et lait c'est bon !
Après un déjeuner, j'ai mangé du riz avec mélanger le porc et boulettes ,Et le dîner, je mange des boulettes de viande cuites et l'eau. Voici je mange.

                                  

 ต้นกำเนิดวันแม่

ว่ากันว่าวันแม่นั้นถูกกำหนดขึ้นโดยชาวอเมริกัน โดยผู้ที่

พยายามเรียกร้องให้มีวันแม่ก็คือ 
แอนนา เอ็ม จาร์วิส คุณครูของโรงเรียนแห่งหนึ่งในรัฐฟิ

ดาเดลเฟีย เธอได้ใช้เวลาเรียกร้องถึง 2 ปี จน
ประสบความสำเร็จในปี ค.ศ. 1914 ( พ.ศ. 2457 ) ใน

สมัยประธาณาธิบดี วูดโรว์ วิลสัน ได้มีคำสั่งให้
ถือวันอาทิตย์ที่สองของเดือนพฤษภาคมเป็ฯวันแม่แห่ง

ชาติ และดอกไม้สำหรับวันแม่แห่งชาติของชาว

อเมริกันก็คือ ดอกคาร์เนชั่น ซึ่งจะแบ่งออกเป็น 2 แบบ
คือ ถ้าแม่ยังมีชีวิตอยู่ให้ประดับตกแต่งบ้าน หรือ

ประตูด้วยดอกคาร์เนชั่นสีชมพู แต่ถ้าแม่ถึงแก่กรรมไป
แล้ว ให้ประดับด้วยดอกคาร์เนชั่นสีขาว  



                    

                      Hun-Hin

- Il  y a le marché  du vieux  temps. (Il  y a 2 marché flottants.)

- Il  y a  de belles plages.

- Donc,il  y  beaucoup de touristes.

- thais  et  étrangers.

                                                

          Pranburi

- Il  y a beaucoup de fruits de mar.

- Il  y a  des  bateaux de pèche.

- Il  y a  beaucoup d' ananas.

            


Chumpon

Chumpon  est  la prenière  province avant  d'aller  dans le  sud (du sud ). Elle  se trouve  au sud  de Hua-Hin,à environ 435 kilomètres  de Bangkok. ( de la capitale thailandaise )
- Il  y a la plage Cabana ,Had Sai-Rie sont mondialement connues.
- Il  y a  aussi beaucoup de bananes varièes ( une  grande variété  de bananes )

                     

                                         
                             La  devise de Bangkok



                                      

"กรุง​เทพฯ ดุจ​เทพสร้าง ​เมืองศูนย์กลาง​การปกครอง วัด วัง งาม​เรืองรอง ​เมืองหลวงของประ​เทศ​ไทย"

 

La devise de Hua Hin 

(คำขวัญหัวหิน)

              " ท่องเที่ยวหัวหิน แวะถิ่นมนต์ขลัง ทะเลสวย นักมวยดัง พระราชวังงดงาม "

La devise de Prachuapkhirikhan 

(คำขวัญประจวบคีรีขันธ์)

              " เมืองทองเนื้อเกล้า มะพร้าวสับปะรด สวยสดหาดเขาถ้ำ 

งามล้ำน้ำใจ "

                                

    ธงชาติฝรั่งเศส (ฝรั่งเศส: le tricolore หรือ le drapeau bleu-blanc-rouge, เลอ ตรีกอลอร์ - แปลว่า ธงไตรรงค์ หรือ ธงสามสี ส่วน เลอ ดราโป เบลอ บลองก์ รูฌ - แปลว่า ธงน้ำเงิน-ขาว-แดง) ธงนี้เป็นธงต้นแบบที่หลายๆ ประเทศนำมาดัดแปลงใช้เป็นธงชาติของตนเอง รวมทั้งธงชาติไทยด้วย ลักษณะของธงเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้ากว้าง 2 ส่วน ยาว 3 ส่วน ประกอบด้วยริ้วธง 3 สี คือ  สีน้ำเงิน สีขาว  สีแดง
เรียงกันตามแนวตั้ง แต่ละริ้วมีความกว้างเท่ากัน สำหรับธงค้าขายและธงรัฐนาวีฝรั่งเศสนั้นคล้ายกับธงชาติ แต่สัดส่วนความกว้างของริ้วธงแต่ละสีจะเป็น 30:33:37ธงนี้ถือเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติฝรั่งเศส ตามมาตรา 2 แห่งรัฐธรรมนูญสาธารณรัฐฝรั่งเศส พ.ศ. 2501 ส่วนสีธงชาติแบบมาตรฐานนั้น กำหนดขึ้นในสมัยที่นายวาเลรี ยิสการ์ด เดส์แตง เป็นประธานาธิบดีฝรั่งเศส ดังนี้

ระบบสี	น้ำเงิน	ขาว	แดง
Pantone	Reflex Blue	Safe	Red 032
CMYK	100.70.0.50	0.0.0.0	0.90.86.0
RGB	(0,85,164)	(255,255,255)	(239,65,53)
HTML	#0055A4	#FFFFFF	#EF4135

 แต่เดิมธงนี้มีที่มาจากธงสีแดงและน้ำเงินซึ่งเป็นสีธงประจำกรุงปารีส และธงสีขาว ซึ่งใช้เป็นธงประจำราชวงศ์ฝรั่งเศสและใช้เป็นธงราชนาวีในยุคกลาง มีความหมายถึงความบริสุทธิ์ สถาบันกษัตริย์ฝรั่งเศส และยังหมายถึงประเทศฝรั่งเศสด้วย เมื่อเกิดการปฏิวัติฝรั่งเศส ใน พ.ศ. 2332 ธงสามสี แดง-ขาว-น้ำเงิน ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของการปฏิวัติที่นิยมแพร่หลายโดยทั่วไป แต่รัฐบาลปฏิวัติฝรั่งเศสได้รับรองธงนี้ให้ใช้เป็นธงชาติจริงเมื่อ พ.ศ. 2337

ความหมายของสีธงชาติฝรั่งเศส
     สีน้ำเงิน เป็นหนึ่งในแม่สี ทั้งแม่สีทางแสง และทางวัตถุธาตุ เป็นแม่สีที่มีความยาวคลื่นต่ำที่สุด แสงสีน้ำเงินมีบริเวณช่วงคลื่นระหว่าง 440-490 นาโนเมตร เป็นสีที่ใกล้เคียงกับสีฟ้า และถือเป็น 1 ในแม่สีร่วมกับ สีแดง และสีเหลือง
สีน้ำเงิน เป็นสีในกลุ่มสีโทนเย็น สีน้ำเงินเป็นสีที่สร้างความสุขุมเยือกเย็น หนักแน่นและละเอียดรอบคอบ ใช้ในการสร้างแรงบันดาลใจและการแสดงออกทางศิลปะได้ดีอีกด้วย

น้ำเงิน (แก้ความกำกวม
-น้ำเงิน สามารถหมายถึง

• สีน้ำเงิน แม่สี
• สีน้ำเงินเอเชอร์ (Azure) - เป็นสีที่ทำจากหินลาพิส ลาซูไล (lapis lazuli) ที่เป็นสีน้ำเงินเข้มที่ใช้ในการวาดจิตรกรรมฝาผนังตั้งแต่ปลายยุคกลาง
• สีน้ำเงิน (มุทราศาสตร์) (Azure) - เป็นภาษามุทราศาสตร์ (Heraldry) ที่บรรยายลักษณะของผิวของตราอาร์มที่เป็นสีน้ำเงินเข้ม
• สีน้ำเงินท้องฟ้า (มุทราศาสตร์) (bleu celeste) - เป็นภาษามุทราศาสตร์ (Heraldry) ที่บรรยายลักษณะของผิวของตราอาร์มที่เป็นสีน้ำเงินอ่อน

     - สีขาว คือ โทนสี หรือ การรับรู้ที่เกิดจากแสงไปกระตุ้นเซลล์สีรูปกรวยทั้ง 3 แบบในดวงตาของมนุษย์ในปริมาณที่เกือบจะเท่ากันและมีความสว่างสูงสุดเมื่อเทียบกับสิ่งแวดล้อมรอบข้าง

      - สีแดง คือสีมีความถี่ของแสงที่ต่ำที่สุด ที่ตามนุษย์สามารถแยกแยะได้ แสงสีแดงมีบริเวณช่วงคลื่นระหว่าง 630-760 นาโนเมตร สีแดงเป็นสีอย่างสีเลือดหรือสีชาด, ใช้ประกอบสิ่งต่างๆ บางอย่างโดยอนุโลมตามลักษณะสี เป็นชื่อเรียกเฉพาะ เช่น มดแดง ผ้าแดง

Tour de France

                    
                                   

   The Tour de France (French pronunciation: is an annual bicycle race held in France and nearby countries. First staged in 1903, the race typically covers around 3,200 kilometres (2,000 mi) and lasts three weeks.
As the best known and most prestigious of cycling's three "Grand Tours", the Tour de France attracts riders and teams from around the world. The race is broken into day-long segments, called stages. Individual times to finish each stage are aggregated to determine the overall winner at the end of the race. The rider with the lowest aggregate time at the end of each day wears the leader's yellow jersey on the next day of racing. The course changes every year, but the race has always finished in Paris. Since 1975, the climax of the final stage has been along the Champs-Élysées.



Description

The tour typically has 21 days of racing and covers 3,200 kilometres (2,000 mi). The shortest Tour was in 1904 at 2,420 kilometres (1,500 mi), the longest in 1926 at 5,745 kilometres (3,570 mi).The three weeks usually include two rest days, sometimes used to transport riders from a finish in one town to the start in another.The race alternates between clockwise and anticlockwise circuits of France. The first anticlockwise circuit was in 1913.The New York Times said the "Tour de France is arguably the most physiologically demanding of athletic events." The effort was compared to "running a marathon several days a week for nearly three weeks", while the total elevation of the climbs was compared to "climbing three Everests."
The number of teams usually varies between 20 and 22, with nine riders in each. Entry is by invitation to teams chosen by the race organiser, the Amaury Sport Organisation. Team members help each other and are followed by managers and mechanics in cars.
Riders are judged by the time each has taken throughout the race, a ranking known as the general classification. There may be time deductions for finishing well in a daily stage or being first to pass an intermediate point. It is possible to win without winning a stage; this has occurred six times. There are subsidiary competitions (see below), some with distinctive jerseys for the best rider. Riders normally start together each day, with the first over the line winning, but some days are ridden against the clock by individuals or teams. The overall winner is usually a master of the mountains and of these time trials. Most stages are in mainland France, although since the 1960s it has become common to visit nearby countries: Andorra, Belgium, England, Germany, Ireland, Italy, Luxembourg, Monaco, Netherlands, Spain and Switzerland have all hosted stages or part of a stage. Austria, Qatar and Scotland have expressed an interest in hosting future startsStages can be flat, undulating or mountainous. Since 1975 the finish has been on the Champs-Élysées in Paris; from 1903 to 1967 the race finished at the Parc des Princes stadium in western Paris and from 1968 to 1974 at the Piste Municipale south of the capital.

                                       

Stages in the province of Liège

Années	Étapes	Vainqueurs
1948	Metz > Liège		Gino Bartali
1950	Metz > Liège		Adolfo Leoni
1953	Metz > Liège		Fritz Schaer
1956	Reims > Liège		André Darrigade
1962	Nancy > Spa		Rudi Altig
1965	Cologne > Liège		Rik Van Looy
	Liège > Liège (contre-la-montre par équipe)		Équipe Ford France Gitane
1976	Louvain > Verviers		Miguel Maria Lasa
1980	Metz > Liège		Henk Lubberding
	Spa-Francorchamps > Spa-Francorchamps (contre-la-montre)		Bernard Hinault
1989	Luxembourg > Spa-Francorchamps		Raul Alcala
1995	Charleroi > Liège		Johan Bruyneel
	Huy > Seraing (contre-la-montre)		Miguel Indurain
2001	Anvers > Seraing		Erik Zabel
2004	Liège > Liège (prologue)		Fabian Cancellara
2010	Bruxelles > Spa		Sylvain Chavanel

ภาพการแข่งขัน


                            




                    



                         



                  
                     





                               







                                 




                สีเหลือง (maillot jaune - yellow jersey) สำหรับผู้ที่ทำเวลารวมได้น้อยที่สุด                     

	สีเขียว (maillot vert - green jersey) สำหรับผู้ที่มีคะแนนรวมสูงที่สุด (the leader of the points classification)
	สีขาวลายจุดสีแดง (maillot à pois rouges - polka dot jersey) สำหรับผู้ชนะในเขตภูเขา ซึ่งมีชื่อเรียกเฉพาะว่า จ้าวภูเขา King of the Mountains
	สีขาว (maillot blanc - white jersey) สำหรับผู้ที่ทำเวลารวมได้น้อยที่สุดสำหรับผู้ที่อายุต่ำกว่า 26 ปี
	สีรุ้ง (maillot arc-en-ciel - rainbow jersey) สำหรับผู้ชนะการแข่งขันจักรยานชิงแชมป์โลก (World Cycling Championship) ซึ่งมีกฏว่าจะต้องใส่เสื้อนี้เมื่อแข่งขันในประเภทเดียวกับที่ผู้แข่งนั้นเป็นแชมป์โลกอยู่
	เสื้อแบบพิเศษ สำหรับผู้มีคะแนนรวมสูงสุด และชนะการแข่งขันช่วงย่อย และจ้าวภูเขา