ตะวันออกกลาง

     ตะวันออกกลาง คือ พื้นที่ทางภูมิศาสตร์ซึ่งประกอบด้วยดินแดนรอบทะเลเมดิเตอร์เรเนียนทางด้านใต้และตะวันออก ซึ่งเป็นอาณาบริเวณที่ต่อเนื่องจากทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออกไปยังอ่าวเปอร์เซีย เอเชียตะวันออกกลางเป็นอนุภูมิภาคของแอฟริกา-ยูเรเชีย หรือให้เฉพาะเจาะจงลงไปก็คือทวีปเอเชีย และบางส่วนของแอฟริกา สามวัฒนธรรมหลักของภูมิภาคเอเชียตะวันออกกลางได้แก่ วัฒนธรรมเปอร์เซีย วัฒนธรรมอาหรับ และวัฒนธรรมตุรกี
อิทธิพลของวัฒนธรรมทั้งสามนี้ ได้ก่อกำเนิดเชื้อชาติและภาษาที่แตกต่างกันสามกลุ่ม คือ เปอร์เซีย ตุรกี และอาหรับ

ประวัติ

ตะวันออกกลาง ได้กลายเป็นศูนย์กลางแห่งกิจกรรมต่าง ๆ ของโลกเริ่มตั้งแต่ช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 เป็นต้นมา และปัจจุบันนี้ก็ยังคงความเป็นภูมิภาคที่มีความอ่อนไหวมากที่สุดของโลก ทั้งในด้านยุทธศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ การเมือง และวัฒนธรรม เนื่องจากเป็นภูมิภาคที่มีแหล่งสำรองน้ำมันดิบอยู่ใต้ดินจำนวนมหาศาล และยังเป็นแผ่นดินเกิดและศูนย์กลางทางจิตวิญญานของศาสนาสำคัญหลายศาสนา เช่น ศาสนายูดาย ศาสนาคริสต์ ศาสนาอิสลาม เป็นต้น ยิ่งกว่านั้น ภูมิภาคแห่งนี้ยังเป็นพื้นที่ที่ปัญหาความขัดแย้งระหว่างชาวอาหรับและอิสราเอลเกิดขึ้นและดำรงอยู่ต่อมายาวนานอีกด้วย

ภูมิภาคต่าง ๆ ในเอเชียตะวันออกกลาง
ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ภูมิภาคตะวันออกกลาง

• คอเคซัส - จอร์เจีย อาเซอร์ไบจาน และอาร์เมเนีย
• อนาโตเลีย - ตุรกี
• ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน - ไซปรัส
• อาหรับ ดู ประเทศในอ่าวเปอร์เซีย - ซาอุดีอาระเบีย กาตาร์ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ โอมาน เยเมน บาห์เรน และอิรัก
• กลุ่มรัฐเลแวนต์ (The Levant) - อิสราเอล จอร์แดน ซีเรีย เลบานอน ฉนวนกาซาและเวสต์แบงก์ของปาเลสไตน์ และคาบสมุทรไซนายของอียิปต์
• ที่ราบสูงอิหร่าน - อิหร่าน

รางวัลโนเบล

      
       รางวัลโนเบล (สวีเดน: Nobelpriset; อังกฤษ: Nobel Prize) เป็นรางวัลประจำปีระดับนานาชาติ ซึ่งจัดโดยคณะกรรมการสแกนดิเนเวีย พิจารณาผลงานวิจัยหรือสิ่งประดิษฐ์ที่โดดเด่น หรือสร้างคุณประโยชน์ให้กับมนุษยชาติ ทั้งในด้านวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรม ตามเจตจำนงของอัลเฟรด โนเบล นักเคมีชาวสวีเดน ผู้ประดิษฐ์ไดนาไมท์ โดยก่อตั้งขึ้นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1895 แต่การมอบรางวัลในสาขาฟิสิกส์ สาขาเคมี สาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ สาขาวรรณกรรม และสาขาสันติภาพ เริ่มมอบรางวัลครั้งแรกในปี ค.ศ. 1901
การมอบรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพจัดขึ้นที่เมืองออสโล ประเทศนอร์เวย์ ส่วนสาขาอื่นๆ จัดที่เมืองสต๊อกโฮล์ม ประเทศสวีเดน ผู้ได้รับรางวัลโนเบลในแต่ละสาขานั้นถือว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดในสาขาวิชาชีพนั้นๆ^[1]
การมอบรางวัลโนเบลจัดขึ้นเป็นประจำทุกปี ในวันที่ 10 ธันวาคม โดยผู้พระราชทานคือ สมเด็จพระราชาธิบดีแห่งราชอาณาจักรสวีเดน ถึงแม้ว่าบางปีรางวัลบางสาขาอาจไม่มีการตัดสิน แต่มีข้อกำหนดว่าระยะการเว้นการมอบรางวัลต้องไม่เกิน 5 ปี สำหรับผู้ได้รับรางวัลจะได้รับเหรียญรางวัลโนเบล ใบประกาศเกียรติคุณ เงินรางวัลประมาณ 10 ล้านโคร์นหรือประมาณ 44 ล้านบาท

 รายชื่อผู้ได้รับรางวัลโนเบล

สาขาเคมี

สาขาเศรษฐศาสตร์

สาขาแพทยศาสตร์และสรีรวิทยา

สาขาวรรณกรรม

สาขาสันติภาพ

สาขาฟิสิกส์

- ผู้ได้รับรางวัลที่มีอายุน้อยที่สุด ได้แก่ ลอเรนซ์ แบรกก์ (William Lawrence Bragg) ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ เมื่อปี พ.ศ. 2458 (ค.ศ. 1915) โดยได้รับรางวัลเมื่ออายุเพียง 25 ปี
- ผู้ได้รับรางวัลที่มีอายุมากที่สุด ได้แก่ ลิโอนิด เฮอร์วิคซ์ (Leonid Hurwicz) ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์ เมื่อปี พ.ศ. 2550 (ค.ศ. 2007) โดยได้รับรางวัลเมื่ออายุ 90 ปี และเสียชีวิตลงในปีต่อมา^[4]
- องค์กรและบุคคลได้รับรางวัลบ่อยครั้งที่สุด ได้แก่
องค์กรที่ได้รับรางวัลโนเบลมากที่สุด ได้แก่ สภากาชาดสากล โดยได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพในปี พ.ศ. 2460 (ค.ศ. 1917) พ.ศ. 2487 (ค.ศ. 1944) และ พ.ศ. 2506 (ค.ศ. 1963)
- มารี กูรี ได้รับรางวัลสาขาฟิสิกส์ ร่วมกับ อองตวน อองรี เบ็กเกอเรล เมื่อปี พ.ศ. 2446 (ค.ศ. 1903) และได้รับรางวัลโนเบลอีกครั้งในสาขาเคมี ร่วมกับ ปิแยร์ กูรี เมื่อปี พ.ศ. 2454 (ค.ศ. 1911)
- จอห์น บาร์ดีน ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ 2 ครั้ง ได้แก่ ปี พ.ศ. 2499 (ค.ศ. 1956) และ พ.ศ. 2515 (ค.ศ. 1972)
- ลีนุส คาร์ล พอลลิง ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี ในปี พ.ศ. 2497 (ค.ศ. 1954) และ ได้รับรางวัลโนเบลอีกครั้งในสาขาสันติภาพ เมื่อปี พ.ศ. 2505 (ค.ศ. 1962)
- เฟรดเดอริก แซงเงอร์ ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี 2 ครั้ง ได้แก่ ในปี พ.ศ. 2501 (ค.ศ. 1958) และ พ.ศ. 2523 (ค.ศ. 1980)
- ตระกูลที่ได้รับรางวัลโนเบลมากที่สุด ได้แก่ ตระกูล "กูรี" โดยมีผู้ได้รับรางวัลโนเบลทั้งหมด 3 คน ได้แก่
- ปิแยร์ กูรี และ มารี กูรี ได้รับรางวัลโนเบลเคมี ในปี พ.ศ. 2446 (ค.ศ. 1903) และ
- อีแรน โฌลิออต-กูรี และ เฟรเดริก โฌลิออต ผู้เป็นสามี ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี พ.ศ. 2478 (ค.ศ. 1935)
- ผู้ที่ปฏิเสธการเข้ารับรางวัลโนเบล ได้แก่ ฌอง ปอล ซาร์ต ซึ่งปฏิเสธการเข้ารับรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม ในปี พ.ศ. 2507 (ค.ศ. 1964) และ เล ดุ๊ก โถ ซึ่งปฏิเสธการเข้ารับรางวัลโนเบล สาขาสันติภาพ ในปี พ.ศ. 2516 (ค.ศ. 1973)
- ผู้ที่ถูกบังคับให้ปฏิเสธรางวัลโนเบล ได้แก่ ริชาร์ด คูห์น (สาขาเคมี ปี 1938), อดอล์ฟ บูทีแนนดต์ (สาขาเคมี ปี 1939) และเกอร์ฮาร์ด โดแม็กค์ (สาขาสรีรวิทยา ปี 1939) ซึ่งทั้งสามถูกอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ กดดันให้ปฏิเสธรางวัลดังกล่าว นอกจากนี้ยังมี บอริส ปาสเตอร์แน็ก (สาขาวรรณกรรม ปี 1958) ที่ถูกรัฐบาลโซเวียตกดดัน หากเดินทางไปรับรางวัล^[5]
- ผู้เข้ารับรางวัลโนเบล 763 ราย แบ่งเป็นเพศชาย 730 ราย และ เพศหญิงมีเพียง 33 ราย

รางวัลซีไรต์

   
    รางวัลซีไรต์ (อังกฤษ: S.E.A. Write) มีชื่อเต็มว่า รางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (อังกฤษ: Southeast Asian Writers Award) เริ่มก่อตั้งเมื่อปี พ.ศ. 2522 เป็นรางวัลประจำปีที่มอบให้แก่กวีและนักเขียนใน 10 ประเทศรัฐสมาชิกแห่งสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบัน
โดยงานเขียนที่ได้รับรางวัลเป็นผลงานที่ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวาง และมีงานเขียนหลากหลายรูปแบบที่ได้รับรางวัล อย่างเช่น กวีนิพนธ์ เรื่องสั้น นวนิยาย ละครเวที คติชนวิทยา รวมไปถึงงานเขียนด้านสารคดีและงานเขียนทางด้านศาสนา พิธีจะถูกจัดขึ้นในกรุงเทพมหานคร โดยมีพระบรมวงศานุวงศ์ทรงเป็นประธานในพิธี
นับตั้งแต่มีการก่อตั้งรางวัลซีไรต์ขึ้น สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยังคงประกอบด้วยรัฐสมาชิกเพียง 5 ประเทศ ได้แก่ อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ และไทย ต่อมา ในปี พ.ศ. 2527 บรูไนได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกของสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เวียดนามเข้าร่วมในปี พ.ศ. 2538 ลาวและพม่าเข้าร่วมในปี พ.ศ. 2540 และกัมพูชาเข้าร่วมหลังสุดในปี พ.ศ. 2542

ครั้งที่	ปี	ชื่อหนังสือ	ชื่อผู้แต่ง	ประเภท
1	2522	ลูกอีสาน	คำพูน บุญทวี	กวีนิพนธ์
2	2523	เพียงความเคลื่อนไหว	เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์	กวีนิพนธ์
3	2524	ขุนทองเจ้าจะกลับมาเมื่อฟ้าสาง	อัศศิริ ธรรมโชติ	เรื่องสั้น
4	2525	คำพิพากษา	ชาติ กอบจิตติ	นิยาย
5	2526	นาฏกรรมบนลานกว้าง	คมทวน คันธนู	กวีนิพนธ์
6	2527	ซอยเดียวกัน	วานิช จรุงกิจอนันต์	เรื่องสั้น
7	2528	ปูนปิดทอง	กฤษณา อโศกสิน	นิยาย
8	2529	ปณิธานกวี	อังคาร กัลยาณพงศ์	กวีนิพนธ์
9	2530	ก่อกองทราย	ไพฑูรย์ ธัญญา	เรื่องสั้น
10	2531	ตลิ่งสูง ซุงหนัก	นิคม รายยาวา	นิยาย
11	2532	ใบไม้ที่หายไป	จิรนันท์ พิตรปรีชา	กวีนิพนธ์
12	2533	อัญมณีแห่งชีวิต	อัญชัน	เรื่องสั้น
13	2534	เจ้าจันทร์ผมหอม	มาลา คำจันทร์	นิยาย
14	2535	มือนั้นสีขาว	ศักดิ์ศิริ มีสมสืบ	กวีนิพนธ์
15	2536	ครอบครัวกลางถนน	ศิลา โคมฉาย	เรื่องสั้น
16	2537	เวลา	ชาติ กอบจิตติ	นิยาย
17	2538	ม้าก้านกล้วย	ไพวรินทร์ ขาวงาม	กวีนิพนธ์
18	2539	แผ่นดินอื่น	กนกพงศ์ สงสมพันธ์	เรื่องสั้น
19	2540	ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน	วินทร์ เลียววารินทร์	นิยาย
20	2541	ในเวลา	แรคำ ประโดยคำ	กวีนิพนธ์
21	2542	สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน	วินทร์ เลียววารินทร์	เรื่องสั้น
22	2543	อมตะ	วิมล ไทรนิ่มนวล	นิยาย
23	2544	บ้านเก่า	โชคชัย บัณฑิต	กวีนิพนธ์
24	2545	ความน่าจะเป็น	ปราบดา หยุ่น	เรื่องสั้น
25	2546	ช่างสำราญ	เดือนวาด พิมวนา	นิยาย
26	2547	แม่น้ำรำลึก	เรวัตร์ พันธ์พิพัฒน์	กวีนิพนธ์
27	2548	เจ้าหงิญ	บินหลา สันกลาคิรี	เรื่องสั้น
28	2549	ความสุขของกะทิ	งามพรรณ เวชชาชีวะ	นวนิยาย
29	2550	โลกในดวงตาข้าพเจ้า	มนตรี ศรียงค์	บทกวี
30	2551	เราหลงลืมอะไรบางอย่าง	วัชระ สัจจะสารสิน	รวมเรื่องสั้น
31	2552	ลับแล แก่งคอย	อุทิศ เหมะมูล	นวนิยาย

คณะกรรมการคัดเลือกรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปีพุทธศักราช 2555 มีมติเป็นเอกฉันท์ให้นวนิยายเรื่อง คนแคระ ของ "วิภาส ศรีทอง" ได้รับรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปีพุทธศักราช 2555